səlbə

is.

1. Ağacdan meyvəni salmaq, heyvanları qovmaq və s. üçün atılan ağac parçası. <İmamverdi:> Ağız, . . o nədir tolazlamısan səlbəni, gedib dəyib Haykanuşun danasının gözünə, o da gəlmişdi Allahverdi kişinin üstünə davaya. C. C..

2. Səlbə kimi tullanılan, atılan hər hansı bir şey. Dəmir səlbəsi. Papaq səlbəsi. – <Şaqqulu> da əlini rəfə atıb, «köpək oğlu özünsən!» – deyib kərbəlayıya bir qazan səlbəsi vurdu. . Ç..